In het FMCG-tijdperk is mode dood. Het verwijst specifiek naar het feit dat er al jaren geen nieuwe ontwerpen meer zijn en dat grote ontwerpers nog niets hebben gedaan. Dus ik heb altijd de voorkeur gegeven aan niche-onafhankelijke muziek en niche-onafhankelijke ontwerpers. Maar in de Maison Margiela Couture Spring 2024 vond ik het tegenovergestelde antwoord.
Als gewone consument begrijp ik de zogenaamde mode- en haute couture-merken meestal niet. Ik heb de betekenis van haute couture nooit helemaal begrepen. Mijn grootste begrip van mode ligt in de scène die Miranda tegen Andrea zegt De duivel draagt Prada (2006).
"Is er iets grappig?
Nee nee nee. Niets is…
Weet je, het is alleen zo dat beide riemen er volgens mij precies hetzelfde uitzien. Weet je, ik leer nog steeds over dit soort dingen en... uh...
"Dit spul"?
Oh. Oké. Ik zie.
Je denkt dat dit niets met jou te maken heeft.
Je gaat naar je kast...
en je selecteert... ik weet het niet... die klonterige blauwe trui bijvoorbeeld...
omdat je de wereld probeert te vertellen dat je jezelf te serieus neemt...
om te geven om wat je op je rug draagt.
Maar wat je niet weet is dat die trui niet alleen maar blauw is.
Het is niet turkoois. Het is geen lapis.
Het is eigenlijk cerulean.
En je bent je ook totaal niet bewust van het feit...
dat Oscar de la Renta in 2002 een collectie ceruleumjurken maakte.
En dan denk ik dat het Yves Saint Laurent was... was het niet...
wie liet cerulean militaire jassen zien?
-Ik denk dat we hier een jas nodig hebben. -Mm.
En toen verscheen cerulean al snel in de collecties van acht verschillende ontwerpers.
En toen stroomde het door de warenhuizen...
en druppelde vervolgens door naar een tragische Casual Corner...
en druppelde vervolgens door naar een tragische Casual Corner...
waar je hem ongetwijfeld uit een opruimbak hebt gevist.
Dat blauw vertegenwoordigt echter miljoenen dollars...
en talloze banen...
en het is nogal komisch hoe je denkt dat je een keuze hebt gemaakt...
dat je vrijstelt van de mode-industrie…
terwijl eigenlijk…
je draagt een trui die voor jou is uitgekozen door de mensen in deze kamer… uit een stapel spullen.’
In feite heeft dit hemelsblauw miljoenen dollars aan winst opgeleverd, talloze banen en talloze harten die eraan zijn besteed...
Je hebt het gevoel dat de kleding die je draagt je eigen keuze is, dat je keuze buiten de mode-industrie ligt, maar dat is in feite niet het geval.
De kleding die je draagt, wordt daadwerkelijk voor jou uitgekozen door de mensen in deze kamer. , gewoon van dit soort dingen.
Pas nadat ik daadwerkelijk in deze branche terechtkwam, besefte ik dat dit het geval is. Allereerst moet je in deze branche jarenlang hard werken. Dan kunnen we praten over het hebben van onze ideeën en het creëren van iets innovatiefs. En hoe moeilijk zoiets is, kan niet worden goedgemaakt door hard werken in een dag of twee.
Na het zien van de show van Margiela zul je onder de indruk zijn van de meester. Zijn geniale talent en zijn concepten zijn werkelijk geïmplementeerd en overgebracht aan de mensen die naar deze show kwamen kijken of er aandacht aan besteedden. De verschillende levende wezens in Parijs in de 19e eeuw, waaronder prostituees, dieven, dansers, koppels, enz. Iedereen draagt vreemde make-up van porseleinen poppen. Hun gezichten zijn koud en gevoelloos, als poppenspelers, of de man in een koffer/pak. De kleding op hun lichaam is hun pantser en hun enige waardigheid.
Als je de analyse van deze show blijft lezen, kun je zijn genialiteit beter begrijpen. Of het nu gaat om de keuze van de locatie, de weerspiegeling van de rivier de Seine of het model dat in de openingsscène uit de tweedimensionale wereld tevoorschijn komt, het brengt mensen allemaal een uitstekende audiovisuele ervaring. Net als bij een goed concert moet je naar de scène gaan om het te ervaren. De zangkunsten van de zanger, het arrangement van de liedjes, de kostuums, de locatie, het licht, het toneelontwerp en de geluidsapparatuur moeten allemaal volkomen harmonieus en foutloos zijn. Wat een show is. Wat een kunstfeest.
Bovendien zijn er 15 technologische innovaties, de porseleinen leerstof en de schoenen met rode zolen zijn hoogtepunten en wenselijk. Alleen zulke talenten kunnen genieën en trendsetters worden.
We hebben onlangs de Shantou Textile Garment Exhibition bijgewoond. De meeste exposanten concentreerden zich op naadloos ondergoed. De reden is dat naadloos ondergoed slechts machinale productie en weinig arbeid vereist. Maar in deze snel veranderende omgeving willen we nog steeds vasthouden aan slow fashion, handgemaakte producten, en klanten voorzien van producten met attitude en warmte. Tegelijkertijd doen we ook ons best om iedereen die achter hen werkt te ondersteunen!